Your cart is currently empty!
Shipping class: Economy
Дастаўка авіяпоштай, дзе гэта магчыма; звычайна без адсочваньня
Рэ/экспазіцыя. Штрыхі да біяграфіі Максіма Багдановіча / Ірына Мышкавец
Зборнік артыкулаў уключае матэрыялы, прысвечаныя асабістаму і творчаму шляху класіка беларускай літаратуры Максіма Адамавіча Багдановіча, а так- сама яго блізкім, родным, калегам, сябрам. Матэрыялы асвячаюць пошукавую і навукова-даследчую дзейнасць супрацоўнікаў Літаратурнага музея Максіма Багдановіча, будуць цікавы даследчыкам, навукоўцам, аматарам творчасці класіка беларускай літаратуры.
Самае трывожнае лета / Крысціна Бандурына
«Самае трывожнае лета» – нізка вершаў, незвычайных па моцы эмацыянальнага ўздзеяння. Складаюць яе 13 паэтычных выказванняў, у якіх змясціўся і шчыры дзëннік, і дакумент гвалтоўнага часу, і ажно зварот да яго – без усялякага піетэту да «актуальнай позвы». Тут варта адзначыць першы твор, напісаны да жніўня 2020-га, а таксама лірычныя споведзі пра кожны з тых месяцаў, што мусілі ісці за ім.
Згадкі пра канкрэтны час, якія сустракаюць чытача на старонках кнігі, разам з «цялеснасцю» вобразаў (фірмовай карткай Крысціны Бандурынай), з амаль што фізічным адчуваннем крыві на далонях, параненых берцамі рэбраў, якое передаецца праз слова, з інтатацыяй суму і роспачы, з ілюстрацыяй, адмыслова зробленай Polyhtony, ствараюць мастацкі свет, поўны трывогі. Без пафасу і экзальтацыі. З цвярозым усведамленнем, што навокал ніхто не зменіцца і нічога не мае бессмяротнага значэння. Акрамя аднаго – кахання.
Крысціна Бандурына нарадзілася ў 1992 годзе ў Мазыры. Філолаг, паэтка, рэдактарка паэзіі. Выпускніца Школы маладога пісьменніка пры Саюзе беларускіх пісьменнікаў (2015), Школы маладога літаратара «W/Rights» (2020). У 2017–2018 гадах працавала рэдактарам аддзела паэзіі часопіса «Маладосць». Рэдактарка «Анталогіі беларускага верлібра», зборнікаў вершаў «Вада пачынае жыць» Артура Камароўскага, «Свистящий алфавит» Вольгі Маркітантавай, «Побач» Насты Кудасавай. Рэдагуе інтэрнэт-часопіс сучаснай беларускай паэзіі «Taubin». Вершы перакладаліся на рускую, украінскую, англійскую, шведскую, нямецкую, літоўскую, чэшскую, польскую і дацкую мовы. Лаўрэатка прэміі «Залаты апостраф» часопіса «Дзеяслоў» у намінацыі «Дэбют» (2016). Аўтарка паэтычных зборнікаў «Homo» (2019), «Псалмы и сонники» (пераклады на рускую, 2021). Жыве ў Мінску.
Сарматия и другие поэмы / Мария Мартысевич
Мария Мартысевич — поэтесса, переводчица, публицистка, организаторка культурных проектов. Родилась в 1982 году в Минске. Пишет на белорусском языке. Авторка книг «Драконы летят на нерест: очерки в стихах и прозе» (2008), «Дипмиссия: стихи свои и чужие» (2011), «Сарматия» (2018), «Как избавиться от Маматута» (2020). Живет в Минске. В этой книге впервые под одной обложкой опубликованы четыре поэмы М. Мартысевич разных лет, хорошо известные читателю белорусской литературы ХХІ века.
Стагодзьдзе НН / Сяргей Дубавец
Аўтар пра кнігу: «Кніга выбраных эсэ распавядае пра стагодзьдзе паміж „Нашай Нівай” і „Нашай Нівай“, у якім дзейнічаюць: Янка Купала — чараўнік на фабрыцы маскульту, Абдзіраловіч пад псэўданімам Канчэўскі, Васіль Быкаў — пісьменьнік экзыстэнцыйнай нявыкруткі, Ікар, якому крылы разбурыла сонца, а яшчэ: нянавісьць, якая стала любоўю, прыцягальная Амэрыка, беларускія масоны, татары, габрэі, шляхта — ад менскіх каранёў да віленскага паветра, ад палітыкі да культуры, ад нараджэньня да пахаваньня Солжа…»
Тое, што сказалася вершам / Ганна Севярынец
У творчай скарбніцы пісьменніцы, журналісткі, выкладчыцы Ганны Севярынец, здавалася б, столькі ўсяго, што для вершаў няма месца. Між тым, чытач мае магчымасць далучыцца да мастацкага выказвання, якое склалася менавіта ў вершаванай форме.
Кніга паэзіі атрымалася шчырая, так бы мовіць, «непрыкрытая», непрыхаваная паводле аповеду пра сабе і час. Таму і распачынае яе партрэт аўтаркі, зроблены Паўлам Севярынцам, славутым грамадскім дзеячам, беларускім палітвязнем, братам. Спакойныя, расплюшчаныя ў свет вочы, ласкавая ўсмешка… Яны цалкам арганічныя паэтычнай манеры аўтаркі – рэалістычным вобразам, топасам беларускай прасторы, добраму гумару, у якім адчуваецца нацыянальная літаратурная традыцыя.
Перадае іх чытачу не кабета, што галосіць па ахвярах часу, адзначанага атмасферай «трыццаць сëмага» і турэмнымі мурамі. Усë гэта ëсць у кнізе, але ж не перакрэслівае іншае ― голас жанчыны, кемлівай, па-жыццëваму трывалай, звыклай і да радасці, і да гора, здольнай пераводзіць іх у рэгістр захаплення жыццëм у яго розных праявах.
Ганна Севярынец – беларуская выкладчыца, журналістка і пісьменніца, літаратуразнаўца, даследчыца беларускай літаратуры. Нарадзілася ў Менску ў 1975 годзе. Скончыла філалагічны факультэт і аспірантуру БДУ. Аўтарка мастацкіх і дакументальных кніг «Дзень святога Патрыка» (2017), «Уладзімір Дубоўка: ён і пра яго» (2017), «Гасцініца «Бельгія» (2019), «Вакол Пятра Глебкі» (2019), «Мая школа» (2021). Укладальніца і аўтарка прадмоў і каментароў да кніг: «Алесь Дудар. Выбраныя творы» (2017), «Янка Купала. Выбраныя творы» (2020), «Тры Анегіны: Пушкін, Дудар, Куляшоў» (2020), «Кастусь Севярынец. Выбраныя творы» (2022). Лаўрэатка прэмій «Экслібрыс» імя Аляксандра Уласава (2014), «Гліняны Вялес» (2017), «Празрысты Эол» (2018). «Чалавек года»-2019 — паводле версіі газеты «Наша Ніва». Шорт-лістарка прэміі Ежы Гедройца з кнігай «Гасцініца Бельгія» (2020), з кнігай «Мая школа» (2022). Замужам, трое дзяцей.У конца края / Сабина Брило
Кніга вершаў Сабіны Брыло «У конца края» (Ля канца краю) – невялікае выданьне з кароткімі паэтычнымі тэкстамі, напісанымі з 2019 па 2023 год. Гэта чацьвёрты яе зборнік, які становіцца ў шэраг створанага ў папярэднія гады, працягваючы і разьвіваючы асноўныя тэмы, але па танальнасці ён больш жорсткі і безнадзейны.
Стыль ужо даўно вызначыўся (ён скупы і канкрэтны, месцамі афарыстычны, думка ці настрой дадзеныя ў максімальна сканцэнтраваным выглядзе), а вось рэальнасьць зьмяняецца ў нас на вачах, і ў выніку гэтых зьмен мы знаходзім сябе «ля канца краю». Што нам застаецца – “собирать камни / и ждать смерти” ці “смерти ждать / и собирать камни – / болтая”? Але, нягледзячы на гэтае грэблівае “болтая”, у паэткі нараджаецца тое маўленьне, якое пасуе да гэтай сітуацыі, калі слова так мала значыць, калі “все реже хочется говорить”. І гэта асаблівасць стылю Сабіны – адлюстраваньне складанасьці сучаснага жыцьця мінімальнымі сродкамі. Такое «творчае самаабмежаванне» аўтаркі, безумоўна, мае дачыненьне да генэзіса паэтычнага мінімалізму. Здаецца, дастаткова ўжо адных першых радкоў вершаў, каб зразумець пра што гаворка: «время пришло…», «один в поле не воет…», «не будет, как ты хотел…», «повсюду война…», «яблоки катятся прочь от яблони…», «не думаю, что кто-то тебе поможет…», «незапертая стоит чужая беда…»…
Мы спрабуем выжыць, і творчасьць – гэта частка таго, што трымае нас на плаву, калі “человек не спасет человека от человека”. Але заўсёды ёсць месца для цуду, як ні дзіўна гэта гучыць. Толькі гэты цуд можа стварыць, зноў жа, сам чалавек: “но будет, что кто-то улыбнется / кто-то выслушает и не возразит / кто-то скажет: потерпи, брат / кто-то придержит перед тобой дверь”. І дзьюхмоўе кнігі (руская і беларуская мова) – таксама з гэтага шэрагу. Нешматлікія вершы на беларускай, як прамень надзеі. І, вядома, творчасьць – гэта заўсёды культурны супраціў тыраніі, сьцьвярджэньне права чалавека на свабоду. Таму кніга “Ля канца краю” пры ўсёй яе стрыманасьці і мінімалістычнасьці дзейнічае на поўную моц.Сабіна Брыло (нарадзілася ў 1974 г.) – журналістка, паэтка. Аўтарка трох паэтычных кніг: «Это буквы» (Минск, 2016), «Я и другие люди» (Минск, 2019), «Tiras Biblio» (Вільнюс, 2019, пераклад на літоўскую мову Г. Граяускаса). Вершы, публіцыстыку, эсэі і кароткую прозу піша на рускай і беларускай мовах. Для гэтай кнігі аўтарка выбрала невялікую колькасць кароткіх паэтычных тэкстаў, напісаных у перыяд з 2019 да 2023 года.
Улей / Дмитрий Строцев
У кнігу ўвайшлі вершы з цыклу «Беларусь опрокинута», створанага ў 2020 годзе ў жанры, які сам аўтар называе «паэтычным рэпартажам». Тады гэтыя тэксты, якія зрэзаніравалі з духам часу, умомант атрымлівалі распаўсюд у сацсетках, з’яўляліся спантанічныя пераклады на многія мовы. У 2021 годзе «Беларусь опрокинута» убачыла свет як кніга (выдавецтва «Новые Мехи», Мінск), а Дзмітрый Строцаў быў узнагароджаны за сваю пратэстную лірыку чатырма прэстыжными літаратурнымі прэміямі. Цяпер, у якасці прамежкавага выніку сваёй «паэтычнай хронікі» (Андрэй Хадановіч) падзей апошніх гадоў у Беларусі, паэт дадаў у «Улей» таксама і тэксты, напісаныя з 2016 па 2021 год. Многія вершы ўпершыню публікуюцца ў кніжным фармаце.«Улей» выйшаў у двух тамах, на рускай і на нямецкай мовах, у перакладзе Андрэаса Вайе. Кнігі можна набыць паасобку або ў падвоеным выданні ў падарункавым футарале.Дзмітрый Строцаў беларускі рускамоўны паэт. Нарадзіўся ў Менску ў 1963 годзе. Па адукацыі – архітэктар. Аўтар дваццаці дзьвюх кніг вершаў. Кіраўнік літаратурна-выдавецкага праекта “Новые Мехи”, выдавец альманаха і паэтычнай серыі “Мінская школа”. Сябра Беларускага ПЭН-цэнтра. Лаўрэат Рускай прэміі (2007), прэміі Нарвежскага саюза пісьменьнікаў Freedom of Speech Award (2020), прэміі Ciampi – Valigie Rosse (Італія, 2020). Гран-пры Прэміі “Метажурнала” за лепшы верш года (2020). Лаўрэат прэміі Фонду Бібліятэкі Вацлава Гаўла Disturbing the Peace Award to Courageous Writer at Risk (2021), прэміі Тухольскага ад Шведскага ПЭН-Цэнтра (2021), прэміі Беларускага ПЭН-цэнтра імя Алеся Адамовіча (2021). Вершы перакладзеныя на ангельскую, беларускую, грузінскую, італьянскую, латышскую, літоўскую, нямецкую, нарвежскую, польскую, украінскую, французскую, шведскую, чэшскую, эстонскую і іншыя мовы.Андрэас Вайе нарадзіўся ў Германіі ў 1951 г. Вывучаў біялогію ў Харкаве і Маскве і з таго часу інтэнсіўна займаецца рускай/савецкай літаратурай і культурай. Пачаў перакладаць у 1980-я гады, у тым ліку лісты Марыны Цьвятаевай, літаратуразнаўчыя тэксты і публіцыстыку. Пасьля завяршэньня навуковай кар’еры ў 2017 годзе Вайе зноў перакладае прозу і паэзію з рускай мовы.
The book includes poems from the cycle “Belarus Overturned”, created in 2020 in the genre that the author himself calls “poetic reportage”. At that moment, these texts resonated deeply with the spirit of the times. They instantly spread on social media, spontaneous translations into many languages appeared. In 2021, “Belarus Overturned” was issued as a book (“Новые Мехи” publishing house, Minsk). Dmitri Strotsev was awarded four prestigious literary prizes for his protest lyrics. Now, as an intermediate result of what Andrej Chadanovič calls Strotsev’s “poetic chronicle” of the events of recent years in Belarus, the poet has also added texts written from 2016 to 2021 to “The Beehive”. Many poems are published for the first time in book format.
“The Beehive” is published in two volumes, in original Russian and in German, translated by Andreas Weihe. The books can be purchased individually or as a double edition in a gift case.
Dmitri Strotsev is a Belarusian poet writing in Russian. Born in Minsk in 1963. An architect by education. Author of 22 books of poetry. Head of the literary and publishing project “Новые Мехи” (“New Wineskins”), publisher of the almanac and the poetry series “Minsk School”. Member of the Belarusian PEN Center. Laureate of the Russian Prize (2007). Laureate of the Norwegian Authors’ Union’s Freedom of Speech Award (2020). Laureate of the Ciampi Award – Valigie Rosse (Italy, 2020). Grand Prix of the prize for the best poem of the year by “Metajournal” (2020). Laureate of the Václav Havel Library Foundation Disturbing the Peace Award for a Courageous Writer at Risk (2021). Laureate of Swedish PEN’s Tucholsky Award (2021). Laureate of the Belarusian PEN Center Aleś Adamovič Award (2021). The poems have been translated into English, Belarusian, Georgian, Italian, Latvian, Lithuanian, German, Norwegian, Polish, Ukrainian, French, Swedish, Czech, Estonian and other languages.
Andreas Weihe was born in Germany in 1951. Studied biology in Kharkiv and Moscow, and has since then been intensively involved with Russian/Soviet literature and culture. Started translating in the 1980s, among his translations are the letters of Marina Tsvetaeva, the texts on literary studies and journalist essays. After ending his scientific career in 2017, Weihe returned to translating prose and poetry from Russian.Хлопчык Томчык. Tomčyk the Boy / Сяргей Календа
Па-беларуску і па-англійску. Кніжка Сяргея Календы пра штодзённае жыццё малога Томчыка і яго сям’і ў духу Мантэсоры: перадусім павага і ўвага да патрэбаў і стану дзіцяці. Томчык гуляе, выбірае цацкі, плача ад стомы, гуляе ў хованкі і шукае мора — у кожным моманце свайго жыцця ён сустракае спрыянне і падтрымку з боку дарослых. Кніга праілюстраваная Марыяй Шэндзель. Рэкамендацыя ўзросту: 2-5 гадоў
In Belarusian and in English! Siarhiej Kalenda’s new book about the daily life of little Tomčyk and his family in the spirit of Montessori: first of all, respect and attention to the needs and condition of the child. Tomčyk plays, chooses toys, cries becouse exhausted, plays hide-and-seek and looks for the sea — in every moment of his life, he meets support from adults. The book is illustrated by Maryja Shendzel. Recommended age: 2-5 years
Сем кароткіх гісторый з рэальнага жыцця пра малога хлопчыка Томчыка і яго сям’ю.
Вершы ў прозе на беларускай і англійскай мовах.
Змест
Сонца
Томчыку вельмі горача і хочацца спаць, але заснуць ён не можа, а толькі плача. Разам з ім плачуць мама, тата, фінікавыя пальмы, валізкі і нават Тутанхамон.
Машыны
Томчык з татам ідуць выбіраць машынку — і нягледзячы на вельмі складаны выбар, дамаўляюцца! (Назвы ўсіх магчымых машынак па-беларуску і па-англійску!)
Мора
Ці можна назваць морам лужыну або басейн? Можна, калі яны прыносяць гэтулькі ж радасці!
Мячыкі
Томчык збіраецца на двор і шукае свае мячыкі. У яго іх страшэнна шмат: і футбольны, і баскетбольны, для тэнісу і гульні ў валейбол, а болей за ўсё — вясёлых паскакунчыкаў. Але пакуль іх усе знойдзеш пад ложкам і за канапай, напаткаеш і іншыя цікавыя рэчы. Аёй, хоць бы паспець, пакуль не пайшоў дождж!
Хованкі
А вы ведаеце, дзе найлепшае месца, каб ніхто не знайшоў?
Простыя рэчы
Гісторыя, якая раскрывае Томчыкаў рэцэпт шчасця.
Сон
Сям’я Томчыка едзе ў Вільню — і хлопчыку вельмі хочацца ўсяго таго, чаго няма ў машыне. І толькі прыехаўшы, ён знаходзіць тое, чаго хацелася напраўду.Seven short stories from real life about the little boy Tomčyk and his family.
Prose poems in Belarusian and English.
Color printing, coated paper, semi-hard cover, illustrations. 43 p.Цела таксама архіў / Алок Вайд-Мэнан, Наста Манцэвіч
У кнігу ўвайшлі эсэ Насты Манцэвіч (Беларусь), напісаныя на працягу 2019–2023 гг., і вершы Алок Вайд-Мэнан (ЗША) са зборніка Femme in Public (2017) у перакладзе Насты. Арыгінальныя і перакладныя тэксты яднаюць тэмы межаў: ад дзяржаўных і цялесных да гендарных, даследаванне ўзаемадачыненняў паміж імі, а таксама рэфлексія адносна ўнутранага, сямейнага і дзяржаўнага гвалту. Праз літаратурнае выказванне адбываецца пошук (патрабаванне) свайго месца, свабоды для слова (тэксту) і цела.
“Сталеючы ў маленькім беларускім горадзе, я не бачыла свайго адбітка ні ў цёплых вокнах яго дамоў, ні ў лужынах яго вышчарбленых вулак. І таму, калі вырасла і пераехала ў большы горад, пры дапамозе словаў пачала ствараць сусветы, прасторы, прыстанкі, дзе б магла з’явіцца я — …-падлетак, для чыйго досведу не было мовы. Пазней тыя, хто не пазналі сябе ў гэтых тэкстах, адрэагавалі гневам, ярасцю” / Наста Манцэвіч