Shipping class: Skaryna Press Economy

Кнігі Skaryna Press, з адсочваньнем, дзе магчыма

  • Мінскі дзённік 2020-2021 / Юля Цімафеева

    Мінскі дзённік 2020-2021 / Юля Цімафеева

    Пагартаць у Google Books
    ISBN 9781915601230, 128 с., мяккая вокладка.
    ISBN 9781915601247, электронная кніга Apple Books • Google Play Books • Kobo

    Юля Цімафеева — паэтка і перакладчыца. З канца 2020 года жыве за межамі Беларусі. Аўтарка чатырох беларускамоўных зборнікаў паэзіі, апошні з іх — “Воўчыя ягады” (2022), а таксама англамоўнага дзённіка паўсядзённага жыцця ў пратэсным Мінску. Яе творы перакладаліся на многія мовы, друкаваліся ў часопісах і анталогіях, асобнымі кнігамі выходзілі ў Польшчы, Германіі, Швецыі, Нідэрландах і ЗША.

    Урыўкі на сайце REFORM.by

    У прэсе
    Паэтка Юля Цімафеева — пра тое, як гэта: гаварыць на чужой мове пра сваё, беларускае (Новы час)
    Книга про протести у Білорусі набуває популярності (ZahidFront)

  • Мы вернемся / Ганна Комар

    Мы вернемся / Ганна Комар

    Водгукі
    Вершы проста ўаў! Дужа спадабаліся ўсе гісторыі і фармат, ніколі такого не чытала і была вельмі прыемна здзіўленая, што можна ўсё так цікава абыграць.
    Дар’я
    “Мы вернемся” – кніга дакументальнай паэзіі, кніга галасоў тых, хто з’ехаў з Беларусі пасля падзей 2020-га, кніга – нацягнуты нерв, кніга-крык. Я пачынала чытаць яе ў чэрвені, і тады гэта для мяне было балюча і страшна. Цяпер жа, амаль праз два месяцы (я зноў пачала яе чытаць з пачатку), гэтая кніга – надзея і вера, і нават любоў. Ганна зрабіла паэзію з крыкаў адчаю тых, хто крычаў альбо ужо не мог крычаць. І зараз для мяне “Мы вернемся” – гэта прыклад, як можна рабіць літаратуру з крывавага, з таго, што яшчэ жывое б’ецца у тваіх далонях. Такая літаратура будзе біцца доўга!
    Вольга
    Я знаю, что это истории тех, кому пришлось уехать, и я была не в той ситуации совсем, но столько знакомой боли, которую, как иногда мне кажется, никто другой не поймет. Это был как будто диалог, я читала их, а они читали меня, и мне кажется, что они меня поняли.
    Маша 
    Выплакала ўсё нарэшце, што недавыплаківалася.
    Маша
    Осталась под огромным впечатлением. От эмоций там внутри, от вселенского масштаба несправедливости. И так оно внутри болезненно откликнулось, что слов подобрать не могла, да и сейчас не получается.
    Таня
    Прачытаў адно і слёзы пайшлі, дзякуй табе.
    Аляксандр
    Я прачытала залпам усе і пару раз. Адчуванне, што паглядзела дакументальнае кіно. Па глыбіні і плотнасці. Амаль бачу іх.
    Ганна
    Ця книга про історії життя, об’єднані однією загальною темою боротьби. Вона про те, що за жодних умов, і якими б не були важкими обставини, не треба складати руки. Страждань неможливо уникнути, але кожен з нас має вибір вважати себе жертвою чи вцілілим, шкодувати і плакати, чи зціпити зуби та йти далі. Кожен герой книги створює свій власний сенс, вартий надії, але у всіх є те спільне, що проходить червоною ниткою крізь всі глави – визнання себе сильними та нездоланними, а країни – тією, яка варта боротьби.
    Каця
    Hanna Komar on what it’s like to move from a place where people have to fight for basic rights, to a place where people take them for granted.
    The Europeans podcast.

  • Непрамо(ў)ленае / Анатоль Івашчанка

    Непрамо(ў)ленае / Анатоль Івашчанка

    SkarynaPress, 2024. 99 c., мяккая вокладка. ISBN 9781915601346&
    Таксама ў продажы на сайтах Amazon, Barnes & Nobel і інш.

    Усевалад Сцебурака:
    Кнігу “Непрамо(ў)ленае” лёгка чытаць – яна пакідае веру ў тое, што добрая паэзія знаходзіць сілы з’яўляцца і ў цёмныя часы, а таксама яна дорыць тонкую нітачку надзеі на лепшае, трымацца якой – важна. >>

    Алесь Дуброўскі:
    Я люблю карціны, дзе намаляваны пяціпавярховыя хрушчоўкі. Я думаў, што гэта дзіўна любіць, а потым убачыў групы ў сацсетках, дзе гэтым хрушчоўкам ставяць тысячы падабаек. Усё пытанне ў тым, як перанесці ў мастацтва нашу пяціпавярховую рэальнасць ці наш час. “Час раскідваць бутэлькі і час іх зьбіраць па дварах” – так яго характарызуе Анатоль Івашчанка, і трансфармацыя біблейскай цытаты здаецца абсалютна арганічнай. Можа, калі ў паэта ёсць слых і калі паэт умее “транскрыбіраваць” мову гэтага пяціпавярховага часу, то словы складуцца “ў слушны радок”? Можа, ёсць сэнс дазволіць гэтаму часу прагучаць? “Кожная падабайка для паэта – бальзамам на сэрцайка”. Чаму б не паставіць падабайку хрушчоўкам, як у свой час яе, умоўна кажучы, паставіў Чэхаў “Вёсцы” Левітана? Там вёска – тут горад, “горад замазаных сьцен”, “бязмоўны прыдушаны горад”. Вось тут і сакрэт мастацтва – пачуць бязмоўнае і падзяліцца з ім сваім голасам.

    kniznyja_razmovy:
    Зборнік даў адчуванне сяброўскай размовы пра рознае набалелае, пра што можа гаварыць (і выдатна паразумецца) беларус з беларусам. Так, вядома, не кожны. Але па наш бок барыкадаў – можа. >>

  • Непрамо(ў)ленае / Анатоль Івашчанка (PDF)

    Непрамо(ў)ленае / Анатоль Івашчанка (PDF)

    Друкаваная кніга
    SkarynaPress, 2024. 99 c., мяккая вокладка. ISBN 9781915601346
    Таксама ў продажы на сайтах Amazon, Barnes & Nobel і інш.

    Усевалад Сцебурака:
    Кнігу “Непрамо(ў)ленае” лёгка чытаць – яна пакідае веру ў тое, што добрая паэзія знаходзіць сілы з’яўляцца і ў цёмныя часы, а таксама яна дорыць тонкую нітачку надзеі на лепшае, трымацца якой – важна. >>

    Алесь Дуброўскі:
    Я люблю карціны, дзе намаляваны пяціпавярховыя хрушчоўкі. Я думаў, што гэта дзіўна любіць, а потым убачыў групы ў сацсетках, дзе гэтым хрушчоўкам ставяць тысячы падабаек. Усё пытанне ў тым, як перанесці ў мастацтва нашу пяціпавярховую рэальнасць ці наш час. “Час раскідваць бутэлькі і час іх зьбіраць па дварах” – так яго характарызуе Анатоль Івашчанка, і трансфармацыя біблейскай цытаты здаецца абсалютна арганічнай. Можа, калі ў паэта ёсць слых і калі паэт умее “транскрыбіраваць” мову гэтага пяціпавярховага часу, то словы складуцца “ў слушны радок”? Можа, ёсць сэнс дазволіць гэтаму часу прагучаць? “Кожная падабайка для паэта – бальзамам на сэрцайка”. Чаму б не паставіць падабайку хрушчоўкам, як у свой час яе, умоўна кажучы, паставіў Чэхаў “Вёсцы” Левітана? Там вёска – тут горад, “горад замазаных сьцен”, “бязмоўны прыдушаны горад”. Вось тут і сакрэт мастацтва – пачуць бязмоўнае і падзяліцца з ім сваім голасам.

    kniznyja_razmovy:
    Зборнік даў адчуванне сяброўскай размовы пра рознае набалелае, пра што можа гаварыць (і выдатна паразумецца) беларус з беларусам. Так, вядома, не кожны. Але па наш бок барыкадаў – можа. >>

  • Няскоранае пакаленне. Галасы беларускай моладзі 2020-га / Алена Карасцялёва і Віктар Шадурскі, рэд.

    Няскоранае пакаленне. Галасы беларускай моладзі 2020-га / Алена Карасцялёва і Віктар Шадурскі, рэд.

    SkarynaPress, 2025. 300 с., мяккая вокладка. На беларускай і рускай мовах.
    Спампаваць PDF
    Also in English

    Масавыя пратэсты, якія выбухнулі пасля фальсіфікаваных прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі ў жніўні 2020 года, стварылі новыя формы салідарнасці, актывізму і асабістай адказнасці — каштоўнасцяў, якія дыктатуры імкнуцца падаўляць. Многія студэнты былі ў першых шэрагах тых падзей. Яны сутыкнуліся з хуткім і жорсткім падаўленнем пратэстаў паліцэйскім апаратам дзяржавы і маштабным пераследам.

    Гэты зборнік складаецца з 25 эсэ студэнтаў, якія сведчаць пра іх невераемны вопыт пратэстаў, затрыманні, катаванні і вымушаную эміграцыі. Ён — надзённы адказ на вострую патрэбу ў даступных наратывах пра натхняльныя і трагічныя дні пратэстаў, траўмы і развагі пра дэмакратычную будучыню Беларусі.

    Аўтары і аўтаркі сведчаць пра мірны характар змагання беларускага народа за дэмакратыю. Кніга — магутны напамін пра рэчаіснасць, якую рэпрэсіўны рэжым імкнецца сцерці ці сказіць. Яна дае голас моладзі, якая брала ўдзел у падзеях 2020 года, тлумачыць іх матывы і досвед, і бачанне беларусаў адносна будучыні сваёй краіны.

    Гэтыя гісторыі стануць важным і цікавым рэсурсам для даследчыкаў, мастакоў, актывістаў і палітыкаў. Яны будуць натхняць і ўмацоўваць надзею як у Беларусі, так і па-за яе межамі, на дэмакратычную будучыню краіны.

  • Пад асобнымі коўдрамі / Вольга Гапеева

    Пад асобнымі коўдрамі / Вольга Гапеева

    Пагартаць у Google Books
    ISBN 9781915601469, 64 с., мяккая вокладка.
    ISBN 9781915601476, электронная кніга Apple Books • Google Play Books

    • Сапраўдная радзіма бывае толькі ў марах (размова для Радыё Свабода) >>
    • Водгук ад “Кніжных размоваў” >>

    Вольга Гапеева (Volha Hapeyeva) — паэтка, мыслярка, перакладчыца і лінгвістка. Ейныя творы перакладзеныя больш чым на 15 моваў свету. Стыпендыятка міжнародных праграм для літаратараў (Аўстрыя, Германія, Латвія, Швейцарыя), удзельніца шматлікіх міжнародных літаратурных фестываляў (Славенія, Германія, Калумбія, Чэхія, Швейцарыя, Польшча і інш.). Лаўрэатка літаратурных прэмій (“Rotahorn”, Аўстрыя, 2021; „Wortmeldungen“, Нямеччына, 2022 і інш.).

    Аўтарка кніг паэзіі “Словы якія са мной адбыліся” (2020), “Парадокс “Немаўля” (2022), “Граматыка снегу” (2017) і інш., раманаў “Кэмэл-трэвэл” (2019) і “Самота, што жыла ў пакоі насупраць” (2021), кніг для дзяцей “Сумны суп” (2014), “Дзве Авечкі” (2017), “Адна Шкарпэтка” (2020).

    Вэбсайт Вольгі Гапеевай

    Аўтарка чытае верш флёкс (нямецкая) >>
    Буктрэйлер да нямецкага выдання Трапецхерц >>

  • Песьні тралейбусных рагуляў / Уладзіслаў Гарбацкі

    Песьні тралейбусных рагуляў / Уладзіслаў Гарбацкі

    Брытанскі літаратуразнаўца Арнольд Макмілін так ахарактарызаваў зборнік:
    Элегантна напісаная сучаснай беларускай мовай і шчодра запраўленая дыялектызмамі, гэтая кніга паўстае як песьня і сьвята роднаму Віцебску. Кранальныя, захапляльныя і, часта, брутальна-рэалістычныя тэксты атрымаліся цудоўным, глыбока асабістым дэбютам.

    Зборнік заўсёды карыстаўся попытам: жыцьцё геяў і іхны досьвед, верагодна, прыцягвае ўвагу чытацтва, аднак апроч “Песьняў тралейбусных рагуляў” зусім няшмат на гэтую тэму дагэтуль было напісана па-беларуску. Кніга ў выніку стала цікавым мастацкім сьведчаньнем доўгай эпохі, якая ўсё ніяк не закончыцца.

    На гэта зьвярнула ўвагу літоўская літаратурная газэта Šiaurės Atėnai, калі заўважыла, што ў зборніку У. Гарбацкага паўстаюць забытыя і нязручныя тэмы сучаснай Беларусі, зьвязаныя зь беларускай мовай, атэізмам, фэмінізмам і жыцьцём геяў пры Лукашэнку.

    “Скарына” падрыхтавала новае выданьне гэтай прыгожай кнігі, каб дапамагчы нам уявіць новую Беларусь, дзе будзе камфортнае месца для квір-людзей, якія гавораць па-беларуску і на іншых мовах, і прымяраюць на сабе бясконцае мноства розных іншых ідэнтычнасьцяў – шчасьлівую Беларусь.

    Апавяданьне “Тáткі” па-беларуску і па-літоўску
    Прыйшла пара беларускай гей‐літаратуры (Радыё Свабода)
    Інтэрв’ю і апавяданьні “Першы раз” і “Вясновы чмут” у перакладзе на славенскую

  • Пешшу: вершы / Алесь Дуброўскі-Сарочанкаў

    Пешшу: вершы / Алесь Дуброўскі-Сарочанкаў

    Таксама ў продажы на Barnes & Noble і Amazon у розных краінах.

    Нібы ў музычнай тэме з варыяцыямі, у кнізе паўтараюц­ца і вар’і­руюц­ца матывы, вобразы, гукавыя комплексы, нават цэлыя вы­каз­ванні. Пры гэтым кожны тэкст застаецца самакаштоўнай ма­стац­кай цэласнасцю. Сярод іншых у зборнік увайшлі вершы, ад­значаныя прэміяй „Залаты апостраф“як найлепшая паэтычная публікацыя ў часопісе „Дзеяслоў“ у 2023 г.

    Не фігуры, не рыфмы, не тропы —
    толькі ветру таемны шыфр,
    толькі паўзы пасля шматкроп’яў,
    толькі цішы снежная шыр.

    Толькі там, за рытмам і метрам,
    за страфой, за сцяной, за мяжой, —
    шыфрам ветру, голасам мэтра…
    Немагчыма… няможна… няўжо…

    Алесь Дуброўскі-Сарочанкаў (Аляксандр Дуброўскі) — паэт, фі­ло­лаг, тэолаг. Аўтар кніг паэзіі „Паміж небам і багнаю“ (1997), „Эстэ­тыка маўчання“ (2011), „На тонкай нітачцы“ (2021), „Літургія часу“ (Skaryna Press, 2023), манаграфіі „Паэтыка Рыгора Бара­ду­ліна: рытмічная арганізацыя верша“ (2006), зборнікаў бага­слоў­скіх даследаванняў і рэлігійнай публіцыстыкі.